به گزارش ميراث آريا (chtn)، اين فرآيند که مدت زماني 70 روزه را از لحظه آغاز تا روز پاياني طي مي‌کرد به دست نزديک‌ترين فرد از خانواده مردگان و در مکاني خارج از شهر يا دنياي مردگان در غرب انجام مي‌گرفت.

براي موميايي کردن، ابتدا شخص مرده را با آب نيل تطهير کرده و سپس با ابزار آلات مخصوص و از راه بيني اقدام به تخليه مغز سر وي مي‌کردند. پس از آن با تخليه امعا و احشا بدن، شخص مرده را در نمک يا ناترون به مدت 40 روز نگاه مي‌داشتند پس از پسابيده شدن جسد از تاثير نمک، داخل بدن را با صمغ، کتان، خاک اره و گياه پر مي‌کردند و طوري آن را آرايش مي‌دادند که همانند چهره واقعيش به نظر برسد.

سپس نوبت پوشاندن جسد با پارچه‌اي کتاني به صورت سرتاسري بود، مصريان طلسم‌هاي خاصي را نيز در لايه‌هاي مختلف پارچه براي در امان نگاه داشتن موميايي در دنياي ديگر قرار داده و از صمغ‌هاي مايع شده براي محافظت آنان نيز استفاده مي‌کردند. اين عمل نزديک به 15 روز به طول مي‌انجاميد و در آخر با مزين کردن موميايي به ماسکي طلايي آن را داخل تابوتي چوبي قرار مي‌دادند.

در اين ميان امعا و احشا فرد موميايي شده در ظروف مخصوص با اشکال و تصاوير مختلف جهت استفاده مجدد مردگان در دنياي ديگر نگهداري و در کنار موميايي قرار مي‌گرفت./109

انتهای پیام/